25/10/11

Το Γκόλουμ, ο Φρόντο και η θέση στο Δημόσιο


Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου 2010


Βρίσκομαι πίσω από ένα θρανίο για ένα άτομο. Από αυτά που ανοίγουν και κλείνουν εγκλωβίζοντάς σε. Είμαι σε φροντιστήριο προετοιμασίας για εξετάσεις του ΑΣΕΠ.
Εγώ και δεκάδες άλλες υποψήφιες που διάβασαν για την προκήρυξη διαγωνισμού για θέσεις στενογράφων στη Βουλή.
Μετά από πολλούς μήνες ανεργίας και απογοήτευσης, μια θέση στο Ελληνικό Δημόσιο, δεν φαντάζει τόσο απελπιστικά ανούσια, ούτε προδοσία των πιστεύω μου για δημιουργικότητα και αγάπη για τη δουλειά μου.
Θα παρακολουθήσω για ένα απόγευμα μαθήματα-γνωριμίας για να αποφασίσω αν τελικά θα πληρώσω με το αζημίωτο αυτή την  “προετοιμασία” στο φροντιστήριο.
Ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου, μακρινός συγγενής του Κρίστοφερ Λι (μα τέτοια ομοιότητα με τον Σάρουμαν, τον κακό μάγο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών;) μας προετοιμάζει για τις δυσκολίες που έχει ο συγκεκριμένος διαγωνισμός.
“Ελάχιστες θέσεις”, “πολλές υποψήφιες", “πρέπει να είστε αποφασισμένες”, “σκληρή δουλειά”, “τύχη”, “η καλύτερη κερδίζει”, “εξασφαλίζετε το μέλλον σας” “ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός”.
Νιώθω το θρανίο τεράστιο. Μίκρυνα ή έχω αρχίσει να μεταμορφώνομαι στο Χόμπιτ Φρόντο; αναρωτιέμαι. 
Κοιτάζω τις άλλες υποψήφιες. Κάποιες έχουν πάρει το ρόλο τους σοβαρά. Γράφουν σημειώσεις. Είναι αυτές που κάθονται μπροστά και κοιτάζουν τον “Σάρουμαν” με δέος. Καταλαβαίνουν τι λέει. Ορκς σίγουρα. Πολεμικές μηχανές, έτοιμες για τη μάχη- εξετάσεις.
Τις επόμενες δύο ώρες προσπαθώ να εντρυφήσω στα ορνιθοσκαλίσματα που λέγονται στενογραφία.
Μα τι νόημα έχει όλο αυτό; αναρωτιέμαι.
Στην ελληνική βουλή δεν γνωρίζουν τίποτα για την ανακάλυψη του μαγνητοφώνου, της βιντεοσκόπησης;
Προφανώς όχι, αφού το Δημόσιο στην Ελλάδα είναι ένα μέρος στη Μέση Γη, έτη φωτός μακριά από το 2010 και λέγεται Μόρντορ.
Η “κυρία μας” περνάει από τα θρανία μας και εξετάζει τις ικανότητές μας στη στενογραφία- καλλιγραφία. “Δεν το έχεις κάνει πολύ καλά αυτό το μπαστουνάκι”. “Είναι πολύ σημαντικό να τα κάνετε τέλεια. Η κάθε γραμμούλα μετράει στις εξετάσεις”.
“Σας παρακαλώ θα μου βάλετε και σφραγίδα με τη μάγια τη μέλισσα ή θα με μεταμορφώσετε σε Γκόλουμ;” σκέφτομαι.
Η “κυρία” με κοιτάζει με απαξιωτικό βλέμμα.
“Θεέ μου, δεν θα καταφέρω να μπω ποτέ στο Mόρντορ- Δημόσιο”.
Μετά από άλλες 4 βασανιστικές ώρες, φτάνουμε στο μάθημα των Νέων Ελληνικών.
Σε 20 λεπτά διάβαζω ένα τεράστιο κείμενο και γράφω την περίληψή του. Νομίζω ότι τα έχω κατάφερει. ‘Αλλωστε είμαι κειμενογράφος, έχω ιδιαίτερη σχέση με τα κείμενα.
Αμ δε! Η ετοιμοπόλεμη μηχανή του μπροστινού θρανίου, το ξεφτέρι Ορκ, διάβαζει δυνατά και μηχανικά τη δική της και ο καθηγητής την επιβραβεύει ως την πιο κοντινή στο ύφος των εξετάσεων περίληψη.
Μα πού τα κατάλαβε αυτά; Κοιταζόμαστε με τις διπλανές μου σαν χαζά. Άλλο κείμενο διαβάσαμε εμείς; Άλλα καταλαβαίνουμε;
 Ή εγώ ή αυτή έχουμε λοβοτομηθεί και δεν το γνωρίζουμε.
Μετά το μάθημα, σε ένα αυτοσχέδιο πηγαδάκι που έχει σχηματιστεί για να επανέλθουμε στη χώρα της Λογικής, το Ορκ μας εξομολογείται ότι δουλεύει ήδη στο Δημόσιο- Μόρντορ. Μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο, διορίστηκε. Είναι 27 χρονών. Έχει περάσει πολλές φορές από εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Έχει δώσει πολλές νικηφόρες μάχες και κάποιες, όπως υπονοεί, ήταν επιτυχείς λόγω “μέσου”.
Θέλει όμως κι άλλο. “Μα δεν είσαι καλά εκεί που έχεις διοριστεί;” “Καλά είμαι αλλά θέλω να έχω χρόνο για μένα και να παίρνω καλύτερα χρήματα!”.
“Και τι θα κάνεις τότε;” την ρωτάω. “Θα βρω κάποιον να παντρευτώ για να φτιάξω τη ζωή μου”.
Για πρώτη φορά διακρίνω την τεράστια αγωνία στο βλέμμα της. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ ότι παρόλο που είμαι άνεργη και αρκετά μεγαλύτερή της, δεν μοιράζομαι το είδος της αγωνίας της. Αυτής της αγωνίας που μου υπαγορεύει να διοριστώ στην ελληνική Βουλή για να “φτιάξω” τη ζωή μου.
Δεν είναι Ορκ, συνειδητοποιώ. Είναι ο Σμίγκολ, το Γκόλουμ. Το “My precious”  δαχτυλίδι του Άρχοντα, δηλ. η πολύτιμη θέση στη Βουλή, από εμένα χάρισμά της. Δεν θα δώσω καμία τέτοια μάχη μαζί της.
 Δεν είμαι χόμπιτ και δεν έχω μπάρμπα-Γκάνταλφ στην Κορώνη.
 Έχω όμως τη δική μου μάχη να δώσω εκεί έξω στην πραγματική ζωή.
Και αυτός ο διαγωνισμός του Δημοσίου, σίγουρα δεν είναι η δική μου. Είναι του Φρόντο.


Φρόντο: Ο κύριος πρωταγωνιστής στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών  του Τolkien. Ήταν hobbit της Shire ο οποίος κληρονόμησε το δαχτυλίδι του Σόρον από τον Bilbo Baggins και ανέλαβε να το καταστρέψει στις φωτιές του Όρους Doom στη Μόρντορ.


Γκόλουμ- Σμίγκολ: Ο Gollum αρχικά ήταν και αυτός Hobbit.  Αρχικά γνωστός ως "Sméagol», αργότερα ονομάστηκε  σε"Gollum" όταν απέκτησε το Δαχτυλίδι. Η  ζωή του είχε επεκταθεί πολύ πέρα ​​από τα φυσικά της όρια με τις επιπτώσεις της κατοχής του One Ring –Δαχτυλιδιού, το οποίο έχασε από τον  Bilbo Baggins, θείο του Φρόντο.

Κατά τη διάρκεια της επιρροής του δακτυλιδιού, ανέπτυξε ένα είδος διχασμένης προσωπικότητας: Ο "Sméagol" ακόμα αόριστα θυμάται τα πράγματα όπως τη φιλία και την αγάπη, ενώ το "Gollum" ήταν ένας σκλάβος του δαχτυλιδιού που ήξερε μόνο την προδοσία και τη βία. Το Γκόλουμ στην προσπάθειά του να αποκτήσει ξανά το δαχτυλίδι ακολουθεί τον Φρόντο και τη Συντροφιά του και στο τέλος μονομαχεί μαζί του μέχρι θανάτου προκειμένου να του αποσπάσει το Δαχτυλίδι.


Ορκς: Στα γραπτά του Tolkien, τα Orcs έχουν ανθρώπινη μορφή, διαφόρων μεγεθών. Απεικονίζονται ως άσχημα και βρώμικα, με μια προτίμηση για την ανθρώπινη σάρκα. Δεν διαθέτουν ευαισθησία, συμπόνοια και στερούνται συναισθημάτων.
Αγωνίζονται άγρια για ​​όσο χρονικό διάστημα  ένα κατευθυντήριο (όπως Morgoth ή Sauron) τα αναγκάζει ή τα κατευθύνει. Τα Orcs χρησιμοποιούνται ως στρατιώτες από τους μεγαλύτερους κακούς του The Lord of the Rings, όπως Sauron και Σάρουμαν.

Μόρντορ:
Στο φανταστικό σύμπαν JRR Tolkien της Μέσης Γης, Μόρντορ ή Morhdorh ήταν ο τόπος κατοικίας του Sauron, στα νοτιοανατολικά της βορειοδυτικής Μέσης Γης προς την Ανατολή του Anduin, τον μεγάλο ποταμό. Orodruin, ένα ηφαίστειο στη Μόρντορ, ήταν ο προορισμός του Fellowship of the Ring (και αργότερα Frodo Baggins και Sam Gamgee) στην αναζήτηση για να καταστρέψουν το Ένα δαχτυλίδι. Η Μόρντορ ήταν μοναδική, λόγω των  τριών τεράστιων κορυφογραμμών βουνών που την περιβάλλουν, από τα βόρεια, από τα δυτικά και από το νότο. Τα βουνά την προστατεύουν από μια απροσδόκητη εισβολή από κάποιον  από τους λαούς που ζουν σε αυτές τις κατευθύνσεις.



Σάρουμαν: Αρχικά μάγος του καλού καταλήγει διεφθαρμένος και κακός. Ένας  από τους πολλούς χαρακτήρες στο βιβλίο που απεικονίζουν τη διαφθορά της εξουσίας. Η επιθυμία του για γνώση και τάξη, τον οδηγεί στην πτώση του. Δημιούργησε στρατό από ορκς για να πάρει εκείνος το δαχτυλίδι και στράφηκε εναντίον της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού καθώς και του φίλου του μάγου Γκάνταλφ.

Hobbits: Φανταστική φυλή που κατοικεί στα εδάφη της Μέσης Γης στη μυθιστοριογραφία JRR Tolkien. Μικρόσωμα αλλά ανθρωπόμορφα, γνωστά για την καλοσύνη τους και την αγαθοσύνη τους.

Γκάνταλφ: Καλός μάγος, πολύτιμος σύμμαχος του Φρόντο και όλης της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού καθόλη την περιπέτειά τους για την καταστροφή του Δαχτυλιδιού στην Μόρντορ.

 
Παπαρδέλες της Μόρντορ

500 γρ. παπαρδέλες (ή οποιοδήποτε άλλο ζυμαρικό μας αρέσει)
5 φέτες μπέικον
1 μέτριο κρεμμύδι
400 γρ. μανιτάρια
200 γρ. κρέμα γάλακτος
μισό σφηνάκι κονιάκ
φρέσκος ψιλοκομμένος μαϊντανός (κατά βούληση)
αλάτι, πιπέρι


Σε βαθύ τηγάνι και μέτρια φωτιά, σωτάρουμε το μπέικον και κατόπιν το ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Μόλις ξανθύνει, προσθέτουμε τα μανιτάρια.
Μόλις τα μανιτάρια μαραθούν, ρίχνουμε το κονιάκ και περιμένουμε να εξατμιστεί.
Προσθέτουμε το αλάτι, το πιπέρι και το μαϊντανό.
Στο τέλος, ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος.
Παράλληλα, βράζουμε τις παπαρδέλες.
Μόλις είναι έτοιμες, τις ρίχνουμε στο μεγάλο τηγάνι με τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε.



Ιδανικό comfort food, για μια μέρα μετά από συναντήσεις με Ορκς, κακούς μάγους, φόβους και απογοητεύσεις. Μετά από μια μπουκιά όλα επανέρχονται στη φυσιολογική τους διάσταση.



















15 σχόλια:

Vellutina είπε...

χαχαχα. Σούπερ εμπνευσμένο! Μα μπαρμπα γκάνταλφ στην Κορώνη;
Εxcellent dear!

amalo είπε...

Μεταξυ μας βρε παιδια, οντας ανεργος και αν εχεις μια ευκαιρια να δουλεψεις (οχι να μαλακιστεις) στο δημοσιο κι ακομα αν εχεις τον μπαρμπα πως τον ειπες στην Κορωνη, πως θα ελεγες οχι σε μια τετοια ευκαιρια? Θελω να πω there's nothing wrong με το 27χρονο!!!

kleo είπε...

Όταν είσαι 27 και χτυπιέσαι για να μπεις στη Βουλή χωρίς να έχεις δώσει καμία άλλη ευκαιρία σε τίποτα στη ζωή σου, υπάρχουν πολλά λάθος πράγματα. Από την άλλη το 27χρονο δεν ήταν άνεργο. Είχε ήδη διοριστεί από τα 25 του. Δεν προσπάθησε καν να κάνει οτιδήποτε άλλο. Δεν...

amalo είπε...

Βρε Κλειω μου ενας φιλος μας κοινος λεει οτι δεν υπαρχει σωστο και λαθος... τι ικανοποιει τον καθενα ειναι σχετικο. Αυτη μπορει να γουσταρει ναναι στις 3 στο σπιτι της και να κανει χιλια αλλα δυο πραγματα, και στους διαφημιστες να κοπανιουνται σε μια διαφημιστικη για να γραψουν κατι δημιουργικο για το κωλοχαρτο! Όπως διαβασα καπου:" Η διαφημιση ειναι η μεγαλυτερη σπαταλη φαιας ουσιας μετα το σκακι."

kleo είπε...

Αμαλία δεν την κρίνω. Απλά μου κάνει εντύπωση ότι σε μια τόσο μικρή ηλικία, χωρίς να έχει καν δοκιμάσει οτιδήποτε άλλο, το όνειρό της ήταν να κάθεται στο Δημόσιο. Δεν απογοήτευτηκε, δεν δούλεψε ιδιαίτερα (δούλευε ήδη στο Δημόσιο και όπως είπε ήθελε να δουλεύει ακόμα λιγότερο). Ήταν διοικητική υπάλληλος. Από τα 25 της. Κανένα άλλο όνειρο? Και αν διάβασεις γι'αυτό τελικά την αποκαλώ Γκόλουμ και όχι Ορκ. Κατάλαβα ότι αυτό επιθυμούσε διακαώς. Και εκεί διαχώρισα τη θέση μου και την κοσμοθεωρία μου από τη δική της. Είπα ότι δίνουμε διαφορετικές μάχες. Και απλά παραιτήθηκα από τη συγκεκριμένη.

Maria Tsiplakidou είπε...

Να σας πω κάτι και ας πετροβοληθώ, ως σκληρή πολέμιος του δημοσίου (στην ηλικία των 20-30) now it's ok για μένα το δημόσιο, αφού τώρα πια τα πράγματα στην Ελλάδα και τον Ιδ. τομέα είναι τόσο bordello, προτιμώ το δημόσιο και το ωράριο, από τα ατελείωτα ηλίθια brainstorming των1500€(μπορεί και λιγότερα). Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μούφα από την δήθεν δημιουργική μαλακία της Διαφήμισης(ας μιλήσουμε για εμάς) που σου ρουφάει τη ζωή και σου πουλάει δημιουργικότητα και καλλιτεχνικότητα της π....ας(sorry) για προιόντα κινητής τηλεφωνίας, τραπεζικών προγραμμάτων και γιαουρτιών με αντάλλαγμα τον πολύτιμο χρόνο σου και τη ζωή σου. Sorry δεν θα πάρω άλλο! Προτιμώ να κερδίσω τα 1500€(λέμε τώρα) δουλεύοντας σε μπαρ,βουλή, τράπεζα, babysitting, δημόσιο, βίζιτες δεν ξέρω!!!

kleo είπε...

Μαρία τώρα it's ok ίσως το Δημόσιο. Αλλά όταν είσαι 25, ξέρω γω ρε παιδί μου? Δεν θέλεις να κάνεις κάτι άλλο? Να δεις τι δυνατότητες έχεις? Και άσε τη διαφήμιση που ναι την είδαμε και απογοητευτήκαμε. Όμως, την είδαμε! Δουλέψαμε και μετά είπαμε αν μας κάνει ή όχι. Το δοκιμάσαμε. Ξέρω γω ρε γαμώτο, στα 25 δεν ήθελε να φάει τον κόσμο, δεν είχε άλλο όνειρο από το βόλεμα πίσω από ένα γραφείο? Δεν την κρίνω, το ξαναλέω. Δικαίωμά της. Επιλογή της. Εμένα δεν μου κάνει. Ακόμα και στην ώρα της μεγαλύτερης αγωνίας και απελπισίας, προτίμησα άλλο φάρμακο.

amalo είπε...

Το κοριτσι βλεπει μπροστα Κλειω μου! χαχαχα!

kleo είπε...

Μπορεί! Τι να πω! Αλλά πλέον κανείς δεν είναι ασφαλής, δυστυχώς. Κανείς δεν φαίνεται να γλιτώνει από τον Σάαρον-ΔΝΤ!!

Vicky είπε...

Εγώ θέλω πίσω τα χρόνια που μου πήρε η πουτάνα η διαφήμιση. Κι ακόμα μου τα παίρνει δηλαδή. Μεγάλη απάτη!! μια δουλειά σαν όλες τις άλλες είναι. μην τρελαθούμε κιόλας. Και φυσικά τα όνειρα του καθενός... πάντα σεβαστά! :) αν άρχιζα τώρα πάντως ούτε για καφέ δεν θα περνούσα από τη διαφήμιση.

kleo είπε...

Συμφωνώ όσον αφορά στη διαφήμιση. Συμφωνώ στο τώρα, μετά τα 30 που ξέρουμε όλοι. Και αλίμονο, δεν λέμε διαφήμιση versus Δημοσίου. Υπάρχουν τόσα άλλα όνειρα, επαγγέλματα για να σε γεμίσουν στα 25. Στενογράφος στη Βουλή, όμως ρε γαμώτο? Ας μου έλεγε πυροσβέστης! :P

Ανώνυμος είπε...

Απιστευτα εύστοχη για ακόμη μία φορά!

nakou είπε...

Μετά από 20 χρόνια εμπειρίας στην αγορά εργασίας μπορώ να γίνω πάλι 20 χρονών και να κάνω άλλες επιλογές, όπως πχ να έχω φύγει από την Ελλάδα και να δουλεύω σε μία χώρα στο εξωτερικό, ή ακόμα και αν υπήρχαν λόγοι για να μείνω μπορώ να προσπαθήσω να πάρω μία θέση στο Δημόσιο και ας με έβριζε σήμερα όλη η Ελλάδα? Απογοητευτική μάλλον ακούγομαι και απογοητευμένη αλλά μόλις έλαβα το ραβασάκι της ΔΕΗ για το ακίνητο που οι γονείς μου μου έφτιαξαν , το οποίο χρειάστηκε 10 χρόνια για να ολοκληρωθεί και εγώ τώρα πρέπει να ξαναπληρώνω γι αυτό με προσαύξηση βάσει παλαιότητας. ΑΙΣΧΟΣ

gina είπε...

Το χιούμορ δεν σου λείπει Κλειώ μου!!!! Παρ' όλο που δεν έχω καθόλου αγαπήσει την σειρά του μυθιστορήματος ή των ταινιών, γελάω πολύ με τις παρομοιάσεις που κάνεις, χαχα!!!
Δεν φταίει ο χώρος αν είναι δημόσιος ή ιδιωτικός τελικά! Φταίνε αυτά τα "ξεφτέρια Ορκ" (χαχα, πολύ γελάω με την έκφραση) - και οι γονείς τους άραγε, δεν ξέρω - που υπήρχαν ανέκαθεν και καθόντουσαν σε κάποιο από τα γύρω θρανία στην τάξη γλύφοντας τους δασκάλους, σηκώνοντας πάντα το χέρι πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ερώτηση ενώ κουβαλούσαν στη "σάκα" τους ένα από τα χειρότερα είδη χαρακτήρα που υπάρχει! Πολλοί από αυτούς φτάνουν ψηλά και διαιωνίζουν αυτή την τακτική που περιγράφεις τόσο ωραία στο διαγώνισμα του ασεπ!! Μικρά, άσεμνα, με παρωπίδες ανθρωποειδή που κινούνται είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό χώρο, με την διαφορά ότι στον ένα χώρο είναι μόνιμοι - forever δλδ - ενώ στον άλλο θα τους φάει σύντομα κάποιο άλλο ανθρωποειδές της ίδιας φυλής!!

Kate Astolat είπε...

Έζησα παρόμοια κατάσταση, παρακολουθώντας ένα σεμινάριο για εύρεση εργασίας. Μόνο που αισθανόμουν σαν την Αλίκη στη χώρα των παρατράγουδων, να πίνω τσάι με κουνέλια και τρελούς με πράσινα καπέλα. Και μία ντάμα πίκα να προσπαθεί να μας πείσει για το πόσο χρήσιμα είναι τα σεμινάρια που παρέχει το ινστιτούτο της. Έφυγα πριν μας πάρει τα κεφάλια.