26/5/11

My sugar babes


Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Δεν είμαι καλά. Τι έχω; Δεν ξέρω.
Μου φταίνε όλα και όλοι.
Για ποιο λόγο; Δεν ξέρω!
Κενό και το κεφάλι μου κάνει πάρτυ με μαύρες σκέψεις.
Ποια είμαι; Δεν ξέρω. Τι επαγγέλομαι; Δεν ξέρω. Τι θέλω να επαγγέλομαι; Δεν θέλω να ξέρω.
Τι είμαι; Δεν ξέρω;
Ή μάλλον ξέρω! Μια μπερδεμένη γκρινιάρα που φοράει φόρμες και καταναλώνει όλα τα γλυκά του κόσμου.
Σοκολάτες, προφιτερόλ, τιραμισού, σουφλέ σοκολάτας, όλα μαύρα και γλυκά, αλλά γλύκα δεν βρίσκω πουθενά.
Γιατί τέτοια πίκρα; Δεν ξέρω. Τι είναι αυτό το πικρό ποτάμι με τις σκέψεις που με πνίγει μέρα- νύχτα; Δεν ξέρω.
Τι μου συμβαίνει; Η πανσέληνος πέρασε, κι όμως εγώ είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Δεν βρίσκω τις λέξεις, η έμπνευση στέρεψε. Εικόνες, σκέψεις όλα μπερδεύονται πικρά.
Το βρήκα! Η λέξη κλειδί για σήμερα είναι το “πικρό” και τα παράγωγά του.
“Πικρές αλχημείες” παραφράζοντας τον τίτλο της εκπομπής. Πικρά γλυκά, πικρός καφές, πικρό και το τσάι.
Και η κανέλα είναι πικρή αν τη βάλεις σε μεγάλες ποσότητες στο φαγητό ή στα γλυκά. Γι’αυτό είναι οι καλύτερες φίλες με τη ζάχαρη. Χρόνια τώρα κολλητές.
Και εγώ έχω κολλητές. Οι φίλες μου, η δική μου ζάχαρη τον τελευταίο καιρό. Με τον τρόπο τους, η καθεμιά.
Η Μαίρη, ζάχαρη άχνη, απαλή και ραφιναρισμένη έρχεται να δώσει ήρεμες και καθησυχαστικές λύσεις, πασπαλίζοντας τις ανησυχίες μου με γλύκα και θετικότητα σαν όμορφο, λευκό κέικ πορτοκάλι.
Η Βίκυ, ζάχαρη ακατέργαστη, λιγότερο γλυκιά αλλά υγιεινή. Σε κοφτό κουταλάκι, ίσα να δώσει μια υποψία γλύκας στον πικρό, δυνατό καφέ. Δεν γλυκαίνει πολύ τα πράγματα, δεν τα κάνει ομορφότερα από αυτό που είναι. Ρεαλισμός και μια μικρή δόση ειρωνίας για τα δύσκολα, σου κάνει καλό χωρίς να σου γλυκαίνει το χάπι…ούτε καν την ασπιρίνη.
Το ίδιο και η Κατερίνα. Καστανή ζάχαρη, πιο υγιεινή με περισσότερα ιχνοστοιχεία από τη λευκή. Μπορεί να μπει σε όλα τα γλυκά και να γλυκάνει όλα τα πικρά. Είναι λίγο πιο ραφιναρισμένη από την ακατέργαστη αλλά αποτελεί φρουρό των υπέρβαρων με πίκρα σκέψεων, ώστε να ξαναβρίσκουν τη… γραμμή τους.
Η Αμαλία, σαν την κλασική, αγαπημένη λευκή ζάχαρη, σαν αυτή που βάζει η γιαγιά στο γλυκό του κουταλιού. Σταθερή αξία, απαραίτητη για να δέσει το γλυκό, να αποκτήσει υπόσταση και καραμελωμένη όψη, ακόμα και ένα άχαρο κυδώνι. Πάντα εκεί όταν την ψάξεις για να φτιάξεις αυτοσχέδιο κέικ. Πάντα εκεί για να σου θυμίσει την πραγματική ουσία των πραγμάτων. Απλά και ουσιαστικά. Η ζωή είναι απλή, όπως και οι λύσεις σε όλα τα προβλήματα.
Η Ελένη μοιάζει με την Αμαλία. Είναι και εκείνη λευκή, κλασική ζάχαρη, απλά σου υπενθυμίζει ότι η ζάχαρη είναι και ένα σκληρό υλικό που λιώνει, χωρίς όμως να αλλάζει ποτέ ουσία. Μόνο σχήμα. Γίνεται καραμέλα που όταν ξαναπαγώσει είναι ακόμα σκληρότερη. Γλυκιά και σκληρή, ευμετάβλητη και προσαρμοστική στον πάγο ή στη φωτιά, έχει πάντα μια λύση για κάθε πρόβλημα. Κάποιες φορές όμως, τόσο σκληρή που πρέπει να πονέσουν τα δόντια σου για να καταφέρεις να τη…μασήσεις.
Και τέλος, η Δανάη που είναι σαν τη φρουκτόζη. Νεαρότερη σε ανακάλυψη, εναλλακτική, το ίδιο γλυκιά με την κανονική ζάχαρη αλλά πιο υγιεινή και διαιτητική, σε εκπλήσσει ευχάριστα όταν τα πικρά κάνουν παρέλαση στο μυαλό σου.
Σου κάνει καλό και σου υπενθυμίζει αυτά που χρειάζεται να κάνεις για να προφυλάξεις τον εαυτό σου από τις πίκρες. Φτιάξε το κέικ της διάθεσής σου και πειραματίσου για αλλαγή με τα υλικά. Φρουκτόζη, έμπνευση και νέες ιδέες. Το αποτέλεσμα μπορεί να σε εκπλήξει.

Τελικά, όπως λέει και η παιδική αλλά παντοτινή μου φίλη Mary Poppins, “a spoon full of sugar helps the medicine go down…”
Kέικ σοκολάτας για σήμερα!





Kέικ με μαύρη ζάχαρη και ρευστή σοκολάτα

ΥΛΙΚΑ
μισό Βιτάμ (προτιμήστε soft light)
4 αυγά
1 φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη
1 ποτήρι νερό
7 κ.γλ. κακάο
ενάμισι φλιτζάνι φαρίνα ολικής άλεσης

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό με τη ζάχαρη, το κακάο και το βιτάμ.
Ανακατεύουμε σε σιγανή φωτιά ώσπου να λιώσουν όλα τα υλικά.
Κατεβάζουμε και αφήνουμε το μίγμα να κρυώσει λίγο.
Συνεχίζουμε, ρίχνοντας μέσα τους κρόκους των αυγών, ανακατεύοντας συνεχώς (είναι σημαντικό να μην σβολιάσει).
Γεμίζουμε ένα ποτήρι με το μίγμα και το βάζουμε στη συντήρηση του ψυγείου.
Αμέσως μετά χτυπάμε το ασπράδι από τα αυγά για να κάνουμε μαρέγκα.
Κατόπιν, ρίχνουμε τη μαρέγκα μαζί με τη φαρίνα στο μίγμα της κατσαρόλας με το κακάο. Ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά.
Βάζουμε το μίγμα σε μια υπέροχη φόρμα και ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα.
Όταν το κέικ είναι έτοιμο, τρυπάμε σε διάφορα σημεία (με οδοντογλυφίδα) και το περιχύνουμε με το μίγμα που είχαμε βάλει στο ψυγείο.


Μπορείτε να το φάτε ζεστό αλλά και κρύο. Να το μοιραστείτε με φίλους ή να το κρατήσετε αποκλειστικά για σας (το πιο πιθανό). Είναι η ευχάριστη έκπληξη όταν ανοίγετε το ψυγείο γύρω στη μία τη νύχτα. Ακόμα κι αν θέλετε κάτι αλμυρό, σίγουρα σε αυτό θα καταλήξετε.

9 σχόλια:

gina είπε...

Ως φανατική λάτρης της σοκολάτας, ήδη έκανα copy-paste την συνταγή σου...! Καλά, και για το κείμενο δεν έχω λόγια...!

Vicky είπε...

Μπράβο Κλειώ! δε χορταίνω να το διαβάζω!! :)

amalo είπε...

Πολυ μου αρεσε κι αυτο... αν κι εγω το ειχα διαβασει απο τις πρωτες... να σου πω. Οι συνταγες ειναι δικης σου εμπνευσης? Αν ναι, μενω αφωνη!

Ανώνυμος είπε...

Αμα γράφεις έτσι χωρίς έμπνευση... τι θα γίνει "με"?

Φιλοσόφα μου!

Αλέξανδρος

Fts είπε...

Εγώ με τόσο γλυκιές φίλες θα είχα πάθει ζάχαρο!

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικό κείμενο "sister"....!

Ανώνυμος είπε...

τέλειο ειρήνη!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι φοβερός ο παραλληλισμός της ζάχαρης με τις φίλες σου...τυχερές οι κολλητές σου :)
όσο για το κεκάκι, θα αποφύγω να το δοκιμάσω για μερικές εβδομάδες ακόμη, γιατί βρίσκομαι σε "διατροφή" ;)

nakou είπε...

Επειδή η ζάχαρη είναι η πιο σημαντική γλυκαντική ουσία, η οποία προσδίδει ένα τόνο γλυκιάς γεύσης στα τρόφιμα και χαρίζει το αίσθημα απόλαυσης στον ανθρώπινο οργανισμό...
Επειδή η κατανάλωση ζάχαρης, συναντάται σε ιδιαίτερες καταστάσεις όπως η ενδεχόμενη φάση υπογλυκαιμίας, έντονης κούρασης ή σε κρίση έντονου άγχους, προσφέροντας άμεση απόδοση ενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό και κατ' επέκτασιν στην προστασία της εγκεφαλικής και μυϊκής λειτουργίας του...
Επειδή η κατανάλωση ζάχαρης σαφώς και θα πρέπει να περιλαμβάνεται σε ένα διαιτολόγιο σε επιτρεπτά πάντα όρια...
Επειδή δεν μπορούμε να φανταστούμε ζωή χωρίς ζάχαρη....

Μπορώ να πω ότι είσαι πολύ τυχερή που έχεις τόσες επιλογές, διαφορετικής μορφής ζάχαρης...
Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι αισθάνομαι τυχερή και ιδιαίτερη που με θεωρείς φίλη σου
ΤΣΕ-ΛΕΥΚΗ-ΖΑ
"ΤΣΕΚΟΥΡΑΤΗ ΛΕΥΚΗ ΖΑΧΑΡΗ"